هر وقت «ترنج» محسن نامجو رو می شنوم یه حس خاصی بهم دست می ده یه بغض...گفتم که نوش لعلت مارابه آرزوکشت//گفتا توبندگی کن تاجان زتن درآید

با فریادی مثل خوانندگان متالیکا وسبک اعتراضی چون باب دیلن ویه دیوونگی خاص ایرانی که من خیلی دوست دارم.توی نیویورک تایمز درباره نامجو مطلب نوشتن که این اصل اونه واین هم ترجمه ومروری براون در ویژه نامه اعتماد(نگفته نماند الان هم دارم ترنج گوش می دم)

قالب وبلاگ بهم ریخته ولینکها وکامنتها بااین که کدهاشون محفوظه ونپریدن ولی بصورت آنلاین ظاهرنمی شن.قالب هالوسکن که راحت می شد کامنتهارو مدیریت کرد ناپدید شده.نمی دونم چی شده ولی می دونم تقصیرمنه که بک آپ کلی نگرفتم...اونم از اعتماد به نفس بیش از حده.اگه کسی در زمینه Htmlیا Bloggerآشنایی(درحد خوب یا حرفه ای) داره خوشحال می شم یه ای میل بهم بزنه مشکلم رو دقیق بهش بگم.ممنون

ابراهیم نبوی یه جواب جالبی به ذرت پراکنی های جدید فاطمه رجبی داده که توصیه اکید می شه بخونین چون سایت اصلی جناب نبوی فیلتره.

تقریباً همه دروبری هام سیگار می کشن و من نفهمیدم آخرش که چرا سیگاری نشدم؟!

سیگار کش که شیخ وشحنه ومفتی ومحتسب // گرنیک بنگری همه سیگار می کشند!!

درتبلیغات دور زمین های فوتبال شعاری وشماره تلفن هایی دیدم بدین مضمون «هرایرانی یک خانه...این هدف جهادی ماست».یاد شعار هرایرانی یک پیکان افتادم که اعلیحضرت همایونی هنگام به اوج رسیدن درآمد نفتی کشور درسالهای 52تا56میداد.دیدین که این سیاست انبساطی دراقتصاد چه بلایی سرش آورد.پول نفت نباید این جوری خرج بشه.سیاستهای پوپولیستی دراقتصاد همیشه نتیجه عکس داده.نفت باید برای زیرساختها وآینده ها سرمایه گذاری بشه نفت حق نسل های آینده هم هست...خسته شدم بس تکرار کردم کو گوش شنوا؟علایم فجایع اقتصادی به وضوح داره دیده می شه.

دلم می خواد برم.خیلی خسته م خیلی...