مشکل اینجاست.نظر طرف مقابل را یا نصِ صریح می دانیم یا آیه ی شیطانی.در هر دو صورت با نیزه بسان شوالیه ها سوار بر اسب به او می کوبیم.انگیزه چیست؟بماند

موقعی که به من می گویند لیبرالیستِ کثیف یا حامی سرمایه داری،بال درمی آورم.افتخار می کنم از اول لیبرالیست بودم تا به آخر هم می مانم.بروید گم شوید لطفاً. کتابهای اول دبستانتان را بخوانید تا بعد در مورد لیبرالیسم صحبت کنیم،درضمن هنگام مباحثات سیاسی مواظب النگوهاتان باشید نشکند(با تو نیستم آن کمونیست ها را می گویم)مباحثات من با آنها ای –میلی ست.کمی بی تربیتند وگرنه دعوتشان می کردم به بلاگ شما هم ببینیدشان.همگی جزء حلقه های گم شده ی داروینند.جزئی از تفریحات ماهانه من است.البته اواخر بحث است به فِس فِس افتاده اند.

پریدن از جوبی(جویی؟)عریض را می ماند.سخت است.می گویندباید پرید. این وری ها می گویند بپر نوبت ما دارد می شود.آن وری ها می گویند بپر آسان است.نگران پاره شدن خشتک و یا افتادن درآب نیستم که هم آدم بی آبرویی هستم وهم شنا بلدم در عجبم ازاین باید.چه کسی گفته من باید بپرم*؟

امروز عکسِ سارکوزی را می دیدم. آقا دماغش کُپّ دماغ ماست.البته ده ماغ که نه چهل ماغ.جانِ ما خنده های ابلهانه هم شبیه است خیلی.

مدیر مدرسه ای داشتیم،هنگام یادبودِ حسین فهمیده گفته بود:«دانش آموزی که تانک به خودش بست و رفت زیر نارنجک».یاد آن پوز خندِ کش دارِ صدا دارِ آبرو برِ ...به خیر

این نوشته دگرگونم کرد.قلمش را خیلی دوست دارم الان رفته ست به سربازی.همیشه پستهایش مرا مجذوب می کند.

...................................................**

**************************************************

پی نوشت:

*مشخصت دیگر آن سنّت حسنه.همه آستین ها بالاست قربانشان بروم.خطبه که خوانده شد محمدرضا ست وحوضش

**درباره ی استقلال است.امروز هم باخت.جانِ عزیزتان گیر ندهید.استقلال وحجازی را دوست دارم خیلی