«همایش های جهانی که مُد شده وحدتِ ادیان را نشان دهند،در اصل شیرینی خوران دیپلماتیک هستند،سخنرانان آنها در بهترین حالت معصومیتی را به نمایش می گذارند که به ساده لوحی پهلو می زند.مسلمانِ جدّی اگر در چنین همایشی سخن را با خاتمیّت آغاز نکند،حقیقتِ بزرگِ دینِ خود را پنهان کرده ست»محمدرضا نیکفر.

بعد از این قضایا(یازده سپتامبر،جنگ خلیج فارس و صلح اعراب و اسراییل) خیلی باید به این جمله ی بالایی توجه کرد. حقیقت و حرفِ آخر مسیحیت و اسلام چیست؟هر کدام خود را کاملترین دین وبر حق ترین می دانند فلذا گفتگو و هم اندیشی میانشان با تکیه بر مواضع اصلیِ خودشان معنا ندارد.ساده لوحی ست اگر بپذیریم هر دو بر سر مواضع خود بمانند و به دیگری کاری نداشته باشند.اینجا بحث بنیاد گرایی(فوندامنتالیسم) نیست،حتی در لیبرال ترین مواضع اسلامی و مسیحی بحثِ خاتمیت وجود دارد.یکی از دلایل این که من نگارنده ی این سطور بر سکولاریسم تاکید دارم وجود همین بحث بر حق بودن ادیان است.این مبحث بسیار جدی ست.مشکلات جهان را بنگرید.مگر بلندی های جولان،داغستان،آلبانی،کوزوو،بوسنی،فیلیپین،دارفور،صحرا،سومالی و...منابع طبیعی،گاز و نفت آنچنانی دارد؟بحث همیشه بر سر منابع معدنی و طبیعی نیست،بحث بر سر این ها هم هست.به حرف دکتر نیکفر توجه کنیم به نکته ی جالبی اشاره کرد.

دوست خوبم میثم پورقاسمی وبلاگ عکاسیش را افتتاح کرده.عکاس خوبی ست و اطلاعات بسیار خوب و کاملی در زمینه ی عکاسی و انواع دوربین ها دارد.او روباه پیر ست و من کرکس پیر.روباهی که چشمی عقاب مانند دارد.عکس ها را خودش گرفته تعجب نکنید همه که مثل من نیستند،با استعداد هم داریم.

یک نفر جایی گفته برخی افراد داخل کشور با ترکمنستان صحبت کرده اند که گاز ما را قطع کند که هم در مجلس رای بیاورند هم ما را خراب کنند یا یک چیزی تو این مایه ها...مملکت عجب بی درو پیکر ست.هرکسی برای خودش برود...خب می رفت به آمریکا می گفت تنگه ی هرمز را بنندد تا در انتخابات ریاست جمهوری...خلاص.حتی اگر حق با دین اینها هم باشد اینها خودشان مشکلشان با خودشان فجیع تر عمیق تر و بیشتر است.اصلا به ما چه؟فقط ترکیه صادرات ریمل و رژ و پن کیک(؟) و لاک ناخن و رنگ مو را قطع نکند باقی بقای همه.

خِرد جمعی باز هم گفته قلعه نویی.اگر دیدید پارچه ی سیاه زدیم اینجا بدانید قلعه نویی شده سرمربی تیم ملی فوتبال.من نمی دانم این خَر جمعی ست یا خِرد جمعی.خاوی یر کِلِمنته و دیدیه دِشام و وینفِرد شِفِر را ول می کنند می چسبند به ژنرالِ بی ستاره.

محمد قائد نویسنده ی چیره دستی ست که عامه ی مردم شاید هیچ گاه نشناسندش از او بخوانید ضرر نمی کنیدها.کتاب زیبای دفترچه ی خاطرات و فراموشی اگر به دستتان رسید بخوانید.اگر نرسید این مقاله ش که خیلی زیبا بود.