شعری دارد سعدی به دین مضمون :

«سعدی به روزگاران،مهری نشسته بر دل/بیرون نمی توان کرد الا به روزگاران»

وقتی می گویم شفیعی کدکنی نازنین است به خاطر این شعرش است که به سعدی طعنه می زند:

«جانا به لحظه ای چند،مهری نشسته بر دل/بیرون نمی توان کرد حتی به روزگاران»

این سخنرانی بیژن عبدالکریمی از جهاتی خوب بود ولی خب مثل همیشه،متفکر ایرانی از ده سخنرانی ش نه تای آن با پیش فرض و پیش زمینه و ناداوری ست.برای ما که هنوز مدرن نشده ایم نقد مدرنیت به دین صورت اندکی زود است.جلال آل احمد و غربزدگی ش یادمان نرود که چه کرد با ما...هم از اسب افتادیم هم از اصل.برویم مدرنیت را بفهمیم بعد...

بعضی مباحثات را می بینم بیشتر نام مباهله را برایش سزاوار می دانم.طرف می آید فحش می دهد می رود.دوباره می آید فحش می دهد می رود بعد می آید می گوید شماها رسمتان مباهله است ما منطق داریم باز فحش می دهد می رود.

به قول سید عباس شما را با افکارتان تنها می گذارم.

کسانی هستند که گول خرافه را نمی خورند خب کتاب خوانده اند درس خوانده اند از قوه ی منطق برخوردارند.اما خرافه سازان هم این قدر بی دست و پا نیستند.آن خرافه را رنگ ولعاب می زنند مدرن می کنند آپدیت می کنند و برای آن دسته ی اول توجیه می کنند.دسته ی اول هم با قوه ی منطق می پذیرند.حتی ناسازگی و ناهمسازی هایش را با منطق سازگار می کنند و یا حذف می کنند.این ترکیب "ایمان و تکنیک" دکتر نیکفر مغز نداشته ی ما را خوب کار انداخته.

در این برف و تعطیلی وقت کردم مانیفست جمهوری خواهی اکبر گنجی را خواندم. تزی که داده بودکامل نبود،ولی خوب بود.حداقل این که اصل مطلب را داشتم که بخوانم، بدون گزیده های دلخواهی که هرکس برای خودش نقل و تفسیر می کند.

در این برف و تعطیلی همه ی کتاب های نیمه خوانده را خواندم.برف خوبی بود.